O nerwicy słyszał każdy z nas. Niewiele osób natomiast zdaje sobie sprawę, czym jest neurastenia, schorzenie zaliczane do grupy zaburzeń nerwicowych. Choroba ta bardzo często jest mylona z przewlekłym zmęczeniem, co utrudnia jej prawidłowe zdiagnozowanie i leczenie. Dowiedz się więcej na temat neurastenii i sprawdź, czym charakteryzuje się ten specyficzny rodzaj nerwicy.
Spis treści
Co może powodować neurastenię?
Nerwica neurasteniczna, gdyż tak również jest określana neurastenia, jest schorzeniem dość złożonym. Termin ten po raz pierwszy został użyty w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Zaburzenie to szczegółowo opisał George Miller Beard, amerykański neurolog. To właśnie jemu zawdzięcza się wprowadzenie tego pojęcia do współczesnej medycyny. Przejdźmy jednak do omówienia, jakie przyczyny może mieć nerwica neurasteniczna. Zdaniem lekarzy neurastenia może być wywoływana zarówno przez czynniki biologiczne, jak i środowiskowe. Na rozwój tego schorzenia w dużym stopniu są narażone osoby, które zmagają się z nieustannym stresem. Napięte sytuacje sprawiają, że organizm zaczyna produkować tzw. hormony stresu, do których należy adrenalina i noradrenalina. Pozostałe przyczyny nerwicy neurastenicznej to:
- długotrwałe przeciążenie organizmu wysiłkiem fizycznym,
- przeżycie traumy powodującej obniżenie samooceny,
- zakłócenia funkcji somatycznych w obrębie układu nerwowego,
- niewłaściwe odżywianie,
- czynniki genetyczne.
W jaki sposób rozpoznać neurastenię?
Zanim neurastenia będzie mogła zostać poddana odpowiedniemu leczeniu, bardzo ważne jest postawienie właściwej diagnozy. W przypadku zaburzeń nerwicowych nie jest to łatwe, ponieważ większość z nich bardzo często daje objawy przypominające chroniczne zmęczenie. Nie inaczej jest z nerwicą neurasteniczną. Schorzenie to, poza rozdrażnieniem, lękiem i problemami z koncentracją może objawiać się:
- bólami mięśniowymi i napięciowymi,
- spadkiem nastroju,
- bezsennością lub bardzo płytkim snem,
- dolegliwościami ze strony układu pokarmowego,
- wzmożoną wrażliwością na światło,
- podwyższonym ciśnieniem tętniczym krwi,
- niezdolnością do relaksu i odprężenia,
- obniżonym libido.
Neurastenia a depresja – co mają ze sobą wspólnego?
Jeszcze przed kilkudziesięcioma laty neurastenia była utożsamiana z próżniactwem, bezczynnością oraz marazmem. Obecnie wiadomo, że jest to zaburzenie nerwicowe, które tak samo, jak wiele innych schorzeń psychicznych, można poddawać skutecznemu leczeniu. Przypadłość ta przez współczesną psychologię jest uznawana nie tylko za formę nerwicy, ale i depresji. Zapadają na nią przede wszystkim jednostki doświadczające w swoim życiu przewlekłego stresu, lęku oraz napięcia. Osoby zmagające się z nerwicą neurasteniczną podobnie jak pacjenci z zaburzeniem depresyjnym narzekają na obniżenie nastroju, spadek aktywności oraz utratę zainteresowań. Trzeba jednak pamiętać, że depresja i neurastenia to zupełnie dwie inne choroby, które łączy fakt, że są podstępne i trudne do zdiagnozowania.
Jak przebiega leczenie neurastenii?
Nie da się ukryć, że nerwica neurasteniczna jest przypadłością problematyczną, zwłaszcza do momentu, aż nie rozwiną się wszystkie jej objawy. Aby trafnie ją zdiagnozować, na pewno bardzo ważne znaczenie ma wykluczenie innych powodów przewlekłego zmęczenia. Leczenie neurastenii najczęściej odbywa się przy zastosowaniu psychoterapii behawioralnej, psychodynamicznej lub poznawczej. W przypadku uciążliwych objawów możliwe jest także podawanie pacjentowi odpowiednich środków farmakologicznych. Najczęściej są to leki podwyższające poziom serotoniny oraz oddziałujące na neurotransmitery noradrenaliny.
Podsumowanie
Nerwica neurasteniczna jest stosunkowo mało znanym zaburzeniem nerwicowym, na które szczególnie narażone są osoby żyjące w ciągłym stresie. Niejednoznaczne objawy oraz rzadkość występowania sprawiają, że choroba ta dość często mylona jest z innymi schorzeniami, co z kolei utrudnia jej leczenie. Wcześnie postawiona diagnoza oraz umiejętnie poprowadzona terapia daje jednak duże szanse na całkowity powrót do zdrowia.
