Mizofobia – tak określane jest zaburzenie nerwicowe, które polega na wyjątkowym strachu przed zabrudzeniami, zarazkami, zakażeniami. Należy podkreślić, że wspomniany strach jest nieproporcjonalny do realnego zagrożenia.
Mimo tego, że niemal wszędzie znaleźć można nośniki bakterii czy drobnoustrojów, organizm ludzki z powodzeniem jest w stanie je zwalczać. Ochrona przed zarazkami powinna być racjonalna. Nie chodzi o to, by w ogóle się przed nimi nie bronić. Obcując z zarazkami najzwyczajniej w świecie się na nie uodparniamy.
Kto jest narażony na mizofobię?
Występują biologiczne i psychospołeczne przyczyny strachu, który jest charakterystyczny dla mizofobii, określanej także jako germofobia. Jeżeli w naszej rodzinie wystąpiły przypadki mizofobii, jesteśmy w grupie ryzyka. Ponadto zaburzenie to częściej dotyka osób po przebytym urazie mózgu, a także pacjentów z nadaktywnością ciała migdałowatego. Wreszcie mizofobia może wystąpić jako efekt trudnych przeżyć z przeszłości, na przykład zapadnięcia na ciężką chorobę zakaźną.
Czym objawia się mizofobia?
Mizofobik podejmuje wszelkie starania, by nie obcować z brudem, zanieczyszczeniami. Jeżeli już do takiego zetknięcia dojdzie, robi wszystko, by pozbyć się bakterii i drobnoustrojów. Osoby cierpiące na mizofobię unikają miejsc, które nie uchodzą za najczystsze. Mizofobik nie dotknie klamki w publicznym miejscu bez użycia jednorazowej rękawiczki, nie skorzysta swobodnie z toalety na dworcu kolejowym czy w restauracji. Mizofobicy także przesadnie dbają o higienę własną. Bardzo często biorą prysznic, myją ręce czy robią pranie.
U mizofobika, znajdującego się w sytuacji, która powoduje u niego strach i lęk, mogą wystąpić takie objawy jak kołatanie serca, wzrost ciśnienia, nadpotliwość, przyspieszony oddech, nudności, zawroty głowy. Osobom borykającym się z mizofobią trudno jest funkcjonować, zarówno na polu zawodowym, jak i prywatnym. Wielu z nich zamyka się w sobie, odcina od znajomych, przyjaciół, zdając sobie sprawę ze stopnia nieracjonalności swojego zachowania.
Skuteczne w walce z mizofobią okazują się różne formy terapii poznawczo-behawioralnej. W procesie leczenia nierzadko stosowane są środki farmakologiczne.
