Dzieci, które zachowują się w sposób nieakceptowany przez społeczeństwo, można oceniać jako złe i chuligańskie, ale można je też potraktować jako osoby z poważnymi zaburzeniami, znajdującymi swoje miejsce w klasyfikacji chorób psychicznych. Zaburzenia zachowania to jedne z najczęstszych zaburzeń wieku dziecięcego – zobacz, w jaki sposób je rozpoznać.
Spis treści
Czym są zaburzenia zachowania?
O zaburzeniach zachowania można mówić wówczas, kiedy cechuje je pewna stałość, kiedy pewne zachowania występują regularnie, są powtarzane. Oznacza to, że niewystarczające jest, aby dziecko zachowało się niewłaściwie raz czy dwa, aby można było zdiagnozować zaburzenie zachowania. Dzieci z tego rodzaju zaburzeniem mają poważne trudności zarówno z opanowaniem, jak i przestrzeganiem norm moralnych, a także z zachowywaniem się w sposób akceptowany społecznie.
Jakie są objawy zaburzeń zachowania?
Najczęstszym typem zaburzeń zachowania, jaki rozpoznają psychiatrzy dziecięcy, jest zaburzenie opozycyjno-buntownicze. Charakteryzuje się ono takimi objawami jak:
- lekceważenie norm,
- częste kłótnie z dorosłymi,
- wybuchy złości,
- nieuzasadniony opór,
- częste zmiany nastroju,
- złośliwość i mściwość,
- obrażanie się i nadmierna wrażliwość na krytykę,
- odrzucanie wszelkich autorytetów.
Trzeba jednak mieć na uwadze, że symptomy wskazujące na zaburzenia zachowania mogą być bardzo zróżnicowane u poszczególnych dzieci.
Co zrobić, gdy podejrzewamy u dziecka zaburzenie zachowania?
W sytuacji, gdy u dziecka pojawią się zaburzenia zachowania, warto zdecydować się na terapię rodzinną lub psychoterapię indywidualną. Aby leczenie przyniosło rezultaty, ważne jest oddzielenie dziecka od zachowania – zachowanie może być niedopuszczalne, natomiast dziecko z całą pewnością nie jest złym człowiekiem, a osobą mającą trudności, które można rozwiązać.
