Zdolność rozpoznawania stanów emocjonalnych własnych oraz innych osób to inteligencja emocjonalna, za którą stoją lata przyzwyczajeń. Jest także umiejętnością używania własnych emocji i radzenia sobie ze stanami emocjonalnymi innych osób. Pomaga nam przezwyciężyć nawyk prokrastynacji, czyli ciągłego odwlekania zadań. Dlatego warto ją rozwijać pod wieloma aspektami.
Samoświadomość własnych emocji
Biorąc pod uwagę, że inteligencja emocjonalna to „sztuka zarządzania” emocjami i relacjami, pracę nad nią powinno zacząć się od samoświadomości własnych uczuć i odczuć. Warto bowiem zdiagnozować, jakie szczególnie w nas dominują, co je wyzwala. Czy są to jacyś konkretni ludzie, a może sytuacje lub wspomnienia? Prowadząc codziennie taki dziennik świadomości, niejako „zmuszamy” umysł do skonkretyzowania tego, co czuliśmy, większego zwracania uwagi swoje emocje i zrozumienia ich. W ten sposób np. złość może okazać się irytacją.
Stabilna samoocena
Z pewnością chcesz się czuć pewnie w każdej życiowej sytuacji, ale nie zawsze Ci to wychodzi. Dlatego warto zastanowić się, w jakich momentach i przy kim poziom naszej samooceny nagle zaczyna spadać, czujemy się nic niewarci oraz jak sobie radzimy z sukcesami i porażkami? Rozwijaniem inteligencji emocjonalnej będzie także znalezienie odpowiedzi na pytanie, kiedy niskie poczucie własnej wartości działa na nas motywująco, a kiedy zniechęca oraz odwrotnie – kiedy wysokie poczucie wartości rozleniwia, a kiedy napędza do działania.
Z empatią do innych
O empatii w dzisiejszych czasach mówi się i pisze wiele. Chcesz się dowiedzieć, czy potrafisz ją w sobie znaleźć np. w stosunku do osoby, której nie lubisz? Wczucie się w motywacje i emocje drugiej strony, z którą jesteśmy w konflikcie, jest niezwykle trudne. Jednak w ten sposób można czasami uniknąć zbyt pochopnej oceny innych, znaleźć rozwiązanie w danej sytuacji.
Warto wiedzieć, że ćwiczenie inteligencji emocjonalnej pomaga m.in. w wyrażaniu trudnych emocji i radzeniu sobie z nimi, zanim osiągną zenit.
