25Zespół chodzącego trupa – tak potocznie nazywa się zespół Cotarda, czyli poważne zaburzenia psychiczne. Wyróżniają go absurdalne urojenia przypominające paranoję – chory twierdzi, że nie istnieje albo jego ciało się rozpada (stąd charakterystyczna nazwa).
Ten syndrom bardzo często występuje wśród pacjentów psychotycznych, osób zmagających się z bardzo silną depresją z objawami psychotycznymi lub w zaburzeniach o podłożu schizofrenicznym. W przebiegu choroby bardzo często pojawiają się nawet… poczucie winy, lęk i urojenie, że zasługuje się na karę. Zaburzenia tego typu zdiagnozował po raz pierwszy w XIX wieku francuski neurolog Jules Cotard, który przedstawił przypadek pani X, która twierdziła, że tak naprawdę wcale nie istnieje, nie ma części ciała i nie umrze śmiercią naturalną.
Objawy – zespół Cotarda
Zespół Cotarda ma związek z urojeniami negacyjnymi, które prowadzą do wyrzeczenia się samego siebie i zaprzeczania własnemu istnieniu. Osoby cierpiące na ten syndrom są absolutnie przekonane o własnej śmierci, przy czym uważają, że umrą w strasznych mękach, na które skazana jest ich potępieńcza dusza. Chorym towarzyszy poczucie braku lub zaniku ważnych narządów wewnętrznych – utrzymują, że z całą pewnością nie mają serca czy mózgu, ale jednocześnie są przekonane o zepsuciu zewnętrznych części ciała. Choroba wiąże się z silnym lękiem i poczuciem winy. Zdiagnozowano też obniżenie progu bólowego – dużo chorych samookalecza się, jest autoagresywna i wykazuje skłonności samobójcze.
Leczenie – czy można pomóc choremu?
Niestety, ze względu na charakter choroby leczenie nie jest tak proste, jak w przypadku innych chorób (nie o podłożu psychicznym). Trudno oszacować szanse na wyleczenie – tak naprawdę zależą one od stopnia zaawansowania syndromu, a najbardziej od osoby, u której zdiagnozowano zespół Cotarda. Chory powinien być pod nieustanną obserwacją i opieką psychiatry. Nie można go spuszczać z oka, w dużej mierze ze względu na ryzyko okaleczenia się. Psychiatrzy i specjaliści podejmują oczywiście próby wyleczenia pacjentów – w większości przypadków stosuje się tabletki przeciwpsychotyczne.
