Lekomania to nałóg polegający na uzależnienie od leków nasennych, uspokajających czy przeciwbólowych. Niejednokrotnie jest bagatelizowane w zestawieniu z innymi uzależnieniami, pokroju alkoholizmu, czy też narkomanii, jednakże jest to podejście błędne, ponieważ lekomania, tak samo, jak inne nałogi, potrafi mieć destrukcyjny wpływ na chorego. Lekomania jest uzależnieniem o tyle nietypowym, że ze względu na duże zróżnicowanie w rodzajach przyjmowanych środków, jej skutki oraz przebieg ewentualnej terapii jest inny w niemal każdym przypadku.
Lekomania o podłożu psychicznym oraz fizycznym
Przed rozmową na temat leczenia lekomanii warto wiedzieć o jej dwóch wariantach — psychicznym oraz fizycznym. Ten pierwszy objawia się tym, że osoba uzależniona wyolbrzymia pozytywny wpływ danego środka na swoje samopoczucie. Prowadzi to do niezwykle niebezpiecznej sytuacji, w której dany środek staje się elementem niemalże niezbędnym w codziennym funkcjonowaniu. Fizyczne uzależnienie jest zdecydowanie groźniejsze od psychicznego, ponieważ w znacznie większym stopniu napędza rozwój uzależnienia. Polega ono na tym, że osoba uzależniona odczuwa fizyczną potrzebę zażywania leku w coraz to większych dawkach, co prowadzi do uodpornienia się na działanie środku i wprowadzenia dużych zmian w gospodarce biochemicznej organizmu, który „domaga się” dawek leku. Warto zauważyć, że najczęściej uzależnienie od leków stanowi kombinację tych dwóch typów nałogu.
Sposoby leczenia lekomanii
Podstawą leczenia lekomanii jest wizyta u lekarza, który jest w stanie postawić diagnozę dotyczącą rodzaju uzależnienia, jego intensywności oraz ustalenia innych czynników. Taka wizyta pozwala na podjęcie konkretnych kroków mających na celu wyleczenie osoby w nałogu. W pierwszym etapie lekomania jest leczona poprzez odtrucie oraz przygotowanie psychiki pacjenta na radzenie sobie z dotkliwymi skutkami odstawienia środka. Drugi etap oparty jest na edukacji pacjenta, który dowiaduje się, jak jego choroba może objawić się w przyszłości. Trzeci etap postrzegany jest jako ten bez wyraźnego końca, ponieważ jest to ciągła praca nad sobą w staraniach, by pozostać „czystym”.
